AYLIK JETON #2
Her ay kapanış jeneriğine ulaşmayı başardığım oyunlardan bahsediyorum.
1) ASSASSIN’S CREED: SYNDICATE
Hiç AC oynamamış birine bu dokuzuncu oyundan başla der miydim? Bunun bir araba, diğerlerinin de at olduğunu anımsatarak evet, neden olmasın? Oyunda damlara çıkmak, bir damdan diğerine geçmek çok kolaylaştırılmış. 19. Yüzyıl Londrasında dolaşmak büyük ölçüde keyifli. Birçok antikalık terk edilmiş ama oyunun süresini zoraki uzatmak için başka antikalıklar yaratılmış. Şu gıcık ‘kulak kabartma’ oyunları kalkmış (sadece bir tane var) ama yerine benzer mantıkta ‘adam kaçırma’ konulmuş. Herhangi bir görev yavanlaştığı anda devreye hemen zaman kısıtlaması formülü giriyor. Yine toplanacak bir sürü nesne var ama bu kez ödülü yok. Diyelim ki şehirdeki tüm afişleri ve antika bira şişelerini topladınız. Sonunda yeni bir görev açılmıyor, sadece bronz bir kupa! Buna da şükür? (Evet, onların hepsini toplayacak kadar kupa manyağıyım!)
Neyse ki bu kez esas karakterler Evie ve Jacob oyundaki tüm karakterlerden daha sempatik ve ilginç. Ama onlara da pek adil davranılmamış. Evie esmer yakışıklısıyla öpüşüp muradına ererken, biseksüel Jacob’ı öpen tek adam hikayenin en psikopat karakterlerinden biri oluyor. Darwin ve Edison’ın bile psikopat olduğu bir oyunun normali bu belki de...
Tıpkı Black Flag de olduğu gibi her göreve beş üzerinden yıldız verilebiliyor. Dört yıldız verdiğim görevlerin sayısı bir elin parmaklarını geçmez. AC tarihinin gelmiş geçmiş en kötü görevinde, bir at arabasıyla çeşitli noktalardan kişileri alıp sınırlı sürede belli bir yere yetiştirmek gerekiyordu. Sonunda düşündüm de, oyun boyunca en çok yaptığım şey de buydu: Angarya! 3/5
2) GUNS, GORE AND CANNOLI
İtalyan mafyası zombi salgınına karşı! Zombisiz yeni bir oyun tasarlanamıyor belli ki. Zombilerden bıkamıyorum ama aslında çizgi roman estetiğine ve Metal Slug serisini örnek alan oynanışına tav oldum. Meğerse oyun mekanikleri Metal Slug kadar akıcı ve matematiksel kusursuzlukta değilmiş. Eziyete döndüğü noktada bitti, ama en sondaki boss’la hiç uğraşmadım. Her boss mücadeleye değmez. Upgrade, collectible item, secret item gibi şeyler de olmayınca her şey çok yavan geliyor. Ayrıca bu tür oyunlarda hikaye anlatmaya çalışmıyorlar mı!! Zombi pataklamaya geldim, şu pespaye diyaloglarla dolu videoları gözümün önünden çeker misiniz? 2/5
3) BANNER SAGA
Gerçek bir Kuzeyli ağırbaşlılığı, Viking endamı ve klasik Disney ekolü bileşimi. Disney’de animasyonların kağıt kalemle çizildiği dönemi kastediyorum. Bu epik hikayenin birçok savaş sekansı içermesine rağmen hiç stres yaratmayan bir oyun deneyimi sunması fevkaladeydi. (İllaki zorluk isterim diye tutturanlara seçenek var, hayatta başka zorluk bilmeyenler için.) Hatta ilham aldığı tüm ekollere Kurosawa’nın samuray filmlerini bile ekleyebilirim. Final sahnesi hala gözümün önünde, müziği hala kulağımda. 3/5
4) ASSAULT ANDROID CACTUS
Yüksek bütçeli büyük stüdyo oyunlarının hepsinden daha next-gen, çünkü yükleme süresi diye bir şey yok, her şeyi çok hızlı ve cıva kadar akışkan. Kısa oturumlarla tam stres atmalık. Bir yandan çok zor ama asla usandırıcı değil. Üç kişilik bir ekibin yaptığı bu jilet gibi oyun geçen ay Playstation Plus’ın bedava oyun kategorisinde oylamaya sunuldu ve birinciliği Broforce’a kaptırdı. Çoluk çocuğa oy kullandırırsanız böyle olur! Henüz tam keşfedilmedi. Bu ekip de bu androidler de yürür, geleceği parlak. Anime kafalı, çocuk sesli androidlerin oyun kumandasındaki hoparlörden duyulan ‘of uf’ seslerine, ‘tiny robots’, ‘amazing’ gibi yorumlarına bayılıyorum. Kıpır kıpır müzikleri de bir numara! 3/5
5) FAR CRY 4: VALLEY OF THE YETIS DLC
Ana oyunda edindiğim tüm silahların ve güçlerin elimden alınıp Yetilerle dolu bir haritaya fırlatılmak çok da eğlenceli değildi. (DLC'nin oyun süresini uzatmak için zorlama bir yöntem, bir nevi kandırmaca.) Esprisi de yoktu. Bence Yetiler de ejderhalar gibi. Öldürülmemeli, beslenmeli. Hem buradaki Yetiler şeffaf galiba. Tüm roketatar mermileri içlerinden geçiyordu. Primal'dan önce oynamam iyi oldu, sayesinde Far Cry'dan iyice soğudum. 2/5
BİTEMEYENLER (UNINSTALL KATEGORİSİ)
1) ASSASSIN’S CREED: SYNDICATE
Hiç AC oynamamış birine bu dokuzuncu oyundan başla der miydim? Bunun bir araba, diğerlerinin de at olduğunu anımsatarak evet, neden olmasın? Oyunda damlara çıkmak, bir damdan diğerine geçmek çok kolaylaştırılmış. 19. Yüzyıl Londrasında dolaşmak büyük ölçüde keyifli. Birçok antikalık terk edilmiş ama oyunun süresini zoraki uzatmak için başka antikalıklar yaratılmış. Şu gıcık ‘kulak kabartma’ oyunları kalkmış (sadece bir tane var) ama yerine benzer mantıkta ‘adam kaçırma’ konulmuş. Herhangi bir görev yavanlaştığı anda devreye hemen zaman kısıtlaması formülü giriyor. Yine toplanacak bir sürü nesne var ama bu kez ödülü yok. Diyelim ki şehirdeki tüm afişleri ve antika bira şişelerini topladınız. Sonunda yeni bir görev açılmıyor, sadece bronz bir kupa! Buna da şükür? (Evet, onların hepsini toplayacak kadar kupa manyağıyım!)
Neyse ki bu kez esas karakterler Evie ve Jacob oyundaki tüm karakterlerden daha sempatik ve ilginç. Ama onlara da pek adil davranılmamış. Evie esmer yakışıklısıyla öpüşüp muradına ererken, biseksüel Jacob’ı öpen tek adam hikayenin en psikopat karakterlerinden biri oluyor. Darwin ve Edison’ın bile psikopat olduğu bir oyunun normali bu belki de...
Tıpkı Black Flag de olduğu gibi her göreve beş üzerinden yıldız verilebiliyor. Dört yıldız verdiğim görevlerin sayısı bir elin parmaklarını geçmez. AC tarihinin gelmiş geçmiş en kötü görevinde, bir at arabasıyla çeşitli noktalardan kişileri alıp sınırlı sürede belli bir yere yetiştirmek gerekiyordu. Sonunda düşündüm de, oyun boyunca en çok yaptığım şey de buydu: Angarya! 3/5
2) GUNS, GORE AND CANNOLI
İtalyan mafyası zombi salgınına karşı! Zombisiz yeni bir oyun tasarlanamıyor belli ki. Zombilerden bıkamıyorum ama aslında çizgi roman estetiğine ve Metal Slug serisini örnek alan oynanışına tav oldum. Meğerse oyun mekanikleri Metal Slug kadar akıcı ve matematiksel kusursuzlukta değilmiş. Eziyete döndüğü noktada bitti, ama en sondaki boss’la hiç uğraşmadım. Her boss mücadeleye değmez. Upgrade, collectible item, secret item gibi şeyler de olmayınca her şey çok yavan geliyor. Ayrıca bu tür oyunlarda hikaye anlatmaya çalışmıyorlar mı!! Zombi pataklamaya geldim, şu pespaye diyaloglarla dolu videoları gözümün önünden çeker misiniz? 2/5
3) BANNER SAGA
Gerçek bir Kuzeyli ağırbaşlılığı, Viking endamı ve klasik Disney ekolü bileşimi. Disney’de animasyonların kağıt kalemle çizildiği dönemi kastediyorum. Bu epik hikayenin birçok savaş sekansı içermesine rağmen hiç stres yaratmayan bir oyun deneyimi sunması fevkaladeydi. (İllaki zorluk isterim diye tutturanlara seçenek var, hayatta başka zorluk bilmeyenler için.) Hatta ilham aldığı tüm ekollere Kurosawa’nın samuray filmlerini bile ekleyebilirim. Final sahnesi hala gözümün önünde, müziği hala kulağımda. 3/5
4) ASSAULT ANDROID CACTUS
Yüksek bütçeli büyük stüdyo oyunlarının hepsinden daha next-gen, çünkü yükleme süresi diye bir şey yok, her şeyi çok hızlı ve cıva kadar akışkan. Kısa oturumlarla tam stres atmalık. Bir yandan çok zor ama asla usandırıcı değil. Üç kişilik bir ekibin yaptığı bu jilet gibi oyun geçen ay Playstation Plus’ın bedava oyun kategorisinde oylamaya sunuldu ve birinciliği Broforce’a kaptırdı. Çoluk çocuğa oy kullandırırsanız böyle olur! Henüz tam keşfedilmedi. Bu ekip de bu androidler de yürür, geleceği parlak. Anime kafalı, çocuk sesli androidlerin oyun kumandasındaki hoparlörden duyulan ‘of uf’ seslerine, ‘tiny robots’, ‘amazing’ gibi yorumlarına bayılıyorum. Kıpır kıpır müzikleri de bir numara! 3/5
 |
| Stres boşaltan kaos |
5) FAR CRY 4: VALLEY OF THE YETIS DLC
Ana oyunda edindiğim tüm silahların ve güçlerin elimden alınıp Yetilerle dolu bir haritaya fırlatılmak çok da eğlenceli değildi. (DLC'nin oyun süresini uzatmak için zorlama bir yöntem, bir nevi kandırmaca.) Esprisi de yoktu. Bence Yetiler de ejderhalar gibi. Öldürülmemeli, beslenmeli. Hem buradaki Yetiler şeffaf galiba. Tüm roketatar mermileri içlerinden geçiyordu. Primal'dan önce oynamam iyi oldu, sayesinde Far Cry'dan iyice soğudum. 2/5
BİTEMEYENLER (UNINSTALL KATEGORİSİ)
- Galak-Z: Rüzgara kapılmış bir balon üzerinde ne kadar hakimiyetimiz varsa o uzay gemisi üzerinde de o kadar hakimiyetimiz var. Klasik arcade ruhu bu değil! Bedava bile olsa çekilmez.
- Zodiac: Orcanon Odyssey – Bu çok şık görünen iOS oyununu Apple test etmeden mağazaya koymuş. Başında saçma sapan bir hata mesajı verip açılmıyor. İlk başta ‘oyundaki hata bizi bağlamaz’ diyerek yan çizmeye kalkan Apple biraz şırlayınca ücreti iade etmeyi kabul etti.
- Alien Breed: Güya uzay koridorlarında yaratık avlama oyunu ama aslında anahtar satın alma oyunu. Her iki saniyede bir ‘you need more keys’ anonsu duymaktan tam çıldırmak üzereyken sildim. Her eski oyun klasik ilan edilmemeli
